نویسنده: دکتر آناهیتاوالی
ویژه‌دان پوست و مو
واژه روزاسه در واقع نام تیره ای از گیاهان به نام گل سرخیان است و شاید به همین دلیل نام این بیماری را به آکنه روزاسه تغییر دادند. ویژگی بیمار ،چهره سرخ گون اوست که در آغاز حملات سرخ شدن گهگاه است و سپس همیشگی خواهد شد و اگر درمان نشود، اندک اندک پاپول، پوسچول و حتی ندول و گرانولوم ایجاد خواهد شد. بیماری روزاسه در نژاد سپید پوست، در میانسالان و زنان شایعتر است ولی انواع شدید آن بیشتر در مردان دیده می شود که با خیز یا ادم و رشد یا هیپرتروفی نسج نرم همراه است تا حدی که گاهی نفس کشیدن از بینی ناممکن می شود.
همراهی روزاسه با اختلالات روانی مانند اضطراب و حملات پانیک و….مشاهده شده است. روزاسه بر خلاف آکنه گرفتاری چشمی و اریترو تلانژکتازی زمینه ای دارد که با گذشت زمان ، بدتر خواهد شد مگر این که درمان شود.
آکنه بیماری التهابی مزمن واحد های پیلو سبابه است ولی بیماری زایی روزاسه در سرخرگ های کوچک پوست و بافت همبند است.
درمان های بسیاری هستند که در روزاسه اثر بخش هستند اما در آکنه خیر، مانند مهار کننده های باز جذب سروتونین مانند پاروکستین، بتا بلوکر ها مانند کارویدولول، آلفا بلوکر ها مانند کلونیدین، نالوکسان و مترو نیدازول موضعی.
شگفت این که با وجود تفاوت زیاد در بیماری زایی ،درمان هایی زیادی بین دو بیماری مشترک هستند مانند تتراسایکلین و داکسی سایکلین خوراکی و ایزو ترتینویین خوراکی، آزالئیک اسید موضعی و لیزهای عروقی.
پیشنهاد درمانی این است که در هر دو بیماری در نخستین نشست درباره درمان ترکیبی و دوره درمان طولانی به بیمار آموزش داده شود. درمان ها ترکیبی از پرهیز از عوامل بدتر کننده، داروهای خوراکی، داروهای موضعی و فناوری نوین مانند لیزر و… خواهند بود که بیمار بایست همگی را با هم با کار ببرد تا بر بیماری خود غلبه کند.
